Sonra çığlık atıyor, babam.
Her şeyi parçalıyor çığlığı. Ona bir daha hiç
yakın olamayacağım. Bir daha başımı göğsüne
yaslayamayacağım. Tanıştık ve hemen
ayrılmalıyız. Bana hayat vermekten başka bir
şey yapamazdı. Çığlık dudaklarımı kilitliyor; sus
diye bağırmak isteyen dudaklarımı. Beni
korkutuyorsun, büyüyor ağzımda. Şakaklarım
zonkluyor. Göğsümdeki sevgi öfkeye
dönüşüyor.
Ne çok çığlık atıyor, diye düşünüyorum, hemen
kalbine mızrak saplayıp buna bir son vermek
istiyorum. Korkuyorum. Ben daha çocuğum.
Tanrılar ve insanlar, akıllılık ve delilik, yeryüzü
ve ahiret, babalar ve kızları üzerine çağdaş bir
mitos. On iki yaşındaki Anna Bergström,
tanrıça Athena gibi babasının kafasından
doğuyor. Önce bir koruyucu ailenin yanına,
sonra bir akıl hastanesine koyuyorlar onu.
Dilini de, duygularını da anlamıyorlar. Babasına
kavuşmanın hayaliyle yaşıyor. Direniyor. Anna
kim, babası kim, kavuşmalarını istiyor muyuz
gerçekten?
Linda Boström Knausgård'ın şiirsel dili
sayesinde, içerdiği şiddeti okura büsbütün
hissettiren bir metin bu. Anna'nın esrarı
sürükleyecek sizi ve muhtemelen bir oturuşta
bitireceksiniz kitabı. Etkisinden kurtulmanız
kolay olmayacak.