Heidegger kesinlikle büyük bir filozoftur, ama ayrıca ve aynı zamanda çok sıradan bir Naziydi. Bu böyle. Gerisiyle felsefe uğraşsın! Felsefe, ne olguları yadsıyarak, ne de aforoz ederek işin içinden çıkabilir. Biz burada düşüncenin yüceliğinin ve kanının bayağılığının, evrensel boyutlardaki yaratıcı kapasitenin ve taşralı bir profesörün kısıtlı tikelliğinin varoluşçu da denebilecek diyalektik sınırlarındayız.

*
Heideggerin kağıt tomarları ve yeniden basılan kitaplar arasında bir yere bıraktığı şey, bizi sadece gizli varoluşsal malzemesiyle değil, görünürde hızlanan, ama aynı zamanda yerinde sayan ve zararlı dünyamızda görülmemiş bir yönlendirmeyle de etkiliyor; dili maruz bıraktığı bükülmeye karşın bu filozof, esenliğin kesin surette bir kaynağı olduğunu söylemeyi bildi, tam da bulunduğu yerden, yüceliğin ve cesaretin az olduğu, hayatta kalma inadının ve sıradan oyalanmanın yerinden, evet, tam da buradan bu esenlik kaynağını keşfetmeyi bildi: dönüşümlerinden/serüvenlerinden daha asli olan bir varolma sabrı, ve değişmeyi bilişi, Mallarmenin küçük bir Paris salonunda konsolla yaptığı gibi, en alışılmadık yıldız olarak.