Bütün kitaplardan önemli bulduğum yerlerin altını çizmiş, kıyılarına
köşelerine notlar almış, kitaplardan anladıklarımı ve onların bana
düşündürdüklerini de tek tek bilgisayarıma kaydetmiştim. Notları temize
çekme zamanı geldiğindeyse gördüğüm şey gerçekten çok şaşırtıcıydı:
kendiliğinden bir hikâye ortaya çıkmaya başlamıştı bile! Tabii bir yandan
da hâlâ eksik noktalar vardı ve bütün o öğrendiğim şeylerin kafamın içinde
dönüp durduklarını hissediyordum. Tüm yeni bilgiler benim zaten biliyor
olduğum diğer şeylerle birleşmiş, ve adeta bir sarmaşık gibi zihnimi ele
geçirmişlerdi. Bu dev sarmaşık adım adım yayılarak hakimiyet alanını
genişletiyor, ve ben kitap okumayı bırakmama rağmen uzun bir süre
boyunca her gün yeni bir şeyler öğrenmeye devam ediyordum. Sanki bu
proje için bir süreliğine zihnimi insanlığın kullanımına açmıştım; içeride
bütün büyük yazarlar birbirleriyle konuşup cevapları bulmaya
çalışıyorlardı.
Ve en sonunda da -hep beraber- nihai cevaplara ulaştık.