Tarihsel çıkış noktası itibariyle normalin bilimi, normalin tesisinin bilimi olmuş sosyolojinin uzun zaman boyunca ve yer yer hâlen bugün de sapmayı ve sapanı, normal olandan ve normal olanın ihlalinden hareketle tanımlamaya çalışmış olması bir vakadır. Çeşitli istatistikî araçlarla suçlu-sapkın profillerinin sosyolojik tetkiki sadece suç/sapma sosyolojisi yazının önemli bir bölümünü oluşturmamış, şu temel genel yargıyı da pekiştirmiştir: Sapkın ötekidir (haricîdir); sapkınlığı bir anlamda kendi doğasındadır; yaptığı eyleme içkindir; yani herkes sapkın olamaz; siz sapkın değilsiniz!... Ve devamı belki de şu örtük önermeyle gelir: Müsterih olunuz; kendileriyle ilgileniyoruz!

Amerikan sosyolojisinin yaşayan devlerinden Becker ise, elinizdeki kitapta meseleye ilişkin oldukça zihin açıcı, tamamıyla alışılmış olanın dışında, farklı bir perspektif sunuyor. Hayır diyor Becker ve ekliyor: Bir sapkını anlamak için en az 'sapkın' olarak etiketlenen kadar, ona sapkın diyene, meşru bir sapkın tanımı dayatana ve sapkını kapatana da bakmak icap eder. Ve bizi 1950'lerin sonlarının Chicago'sunun caz dünyasına, gece hayatına, arka sokaklarına götürüyor Becker; esrarkeşleri, eşcinselleri, fahişeleri, müzisyenleri, muhtelif türden pek çok sapkını kadınlı erkekli karşımıza dikiyor. Son sayfayı çevirdiğinizde ise, kitap sizi şu hissiyatla baş başa bırakıyor: Evet, siz de sayın okuyucu, en normal ve konvansiyonel hâlinizle siz de beyefendi, siz de hanımefendi; sizler de bir gün sapkın damgası yiyebilirsiniz. Haricîler, o kadar da uzağınızda olmayabilir; size sizin kadar yakınlardır belki de...