Pakize ihtirasla bakıyordu. Bu bakış kalbinin bütün emellerini
anlatıyordu. Ülfet bu bakıştan sevindiği hâlde korkuyor,
bununla ne demek istediğini düşünüyor, daha iyisi kadınlık
duygusunun etkisiyle bundaki ruh okşayıcı hâli güzel olarak
kabul ediyordu. Fakat çocukluk, özellikle Ülfet gibi nazik,
yüreği ağzında bir kız bu tereddütten, bu şüphelenmeden,
heyecan belirtilerinden bir tür burkulma ile üzüntüye
kapılıyordu. Eğer bu kadar güzel, bu kadar göz alıcı bir erkek
kendine böyle bir arzuyla bakmış olsaydı, onu daha çok
düşündürürdü.
...
Ülfet’e de bir şeyler oluyordu. Acaba bayıldı mı? Hayır. Haz,
onu bütün bütün kendinden geçirmişti. Dudaklarını emen
dudak tatlı bir lezzet veriyordu... Uyurken gıcıklanıyormuş
gibi titriyordu. Çırpınmalar birbirini takip ederek
uyuşturuyordu. Gücü kesildi... Ayağa kalktığı zaman tıpkı
anası gibi terlemiş, kızarmış, zevklenmişti!