Tevfik Fikret, manzum öykü biçiminde kaleme aldığı eserlerinde aruz
ölçüsünü başarıyla kullanıp konuşma diline yaklaştırdı. Sanat için sanat
anlayışını, ikinci döneminde toplum için sanat anlayışını benimsedi;
şiirlerinde uygarlık ve özgürlük gibi konuları işledi. Oğlu Haluk’un
doğumundan itibaren onun ileride milleti bilgisiyle aydınlatacak bir
kahraman gibi yetişmesini arzulayan Tevfik Fikret, 1909 yılında on dört
yaşındaki Halûk’u elektrik mühendisliği eğitimi alması için İskoçya’nın
Glasgow kentine gönderdi. Oğlunun vatan ve millet için faydalı bir birey
olması arzusunu “Halûk’un Vedâı” ve “Promete” adlı şiirlerinde dile
getirdi. Ne var ki Haluk, yanına yerleştirildiği Hristiyan ailenin etkisi ile din
değiştirip Hristiyanlığı seçti ve babasının düşlediğinden çok farklı bir
yaşam sürdü. Fikret, Meşrutiyet yönetiminden hayal kırıklığına uğramış,
artık İttihat ve Terakki yönetimine aykırı olmuştu. 1911’de yayımladığı
"Halûk’un Defteri’nde artık tek umudu olarak gördüğü gençliğe seslenen
ve onlara çalışkanlığı, yurt sevgisini öğütleyen şiirlere yer vermiştir.