‘Hüseyin Peker şiirlerini; sevinçle üzüncü, övgüyle yergiyi, aşkla ayrılığı, iyilikle kötülüğü, sağlıkla sayrılığı, varlıkla yokluğu, sonuçta yaşamla ölümü birbirine yaklaştıran, adeta çakıştıran bir özge halk filozofu tavrı ve şairin, kimselere benzemeyen özel tamlamalı, farklı diliyle çeşitli katmanlarda işliyor. Bütün bu ve benzeri katmanlar manzum tiyatronun seyrek diliyle ve çeşitli kahramanlar aracılığıyla değil; şairin özel dünyasından sıcak gözlem, deneyim, duyum ve sezişlerle şiirleştirilmiştir. Hüseyin Peker mi? Dünyaya ‘kışlamaya' gelmişlerin soyundandır.'