?Aranızda kim günahsızsa ilk taşı o atsın!" diye seslenir Kutsal Kitap.
İlk günah öğretisinden günümüze büyük bir itiraf çemberi döner durur. Bu trajedide haklı, haksız, iyilik, kötülük, mağdurluk, masumiyet hallerini birbirinden ayıran sı¬nırlar sanki silinmiş ve her şey iç içe geçmiş gibidir. Herkes haklıdır, herkes haksızdır, herkes mağdurdur, ya da hiç kimse mağdur değildir ve sonunda herkes suçludur. Ma¬sumiyet belki de acı ve günahın en kesif yaşandığı yerde saklıdır. Çünkü ten zevklerine dalmış biri tüm düşkün¬lüğüne rağmen hâlâ saf ve iyi olanın izini sürer, tüm güç¬süzlüğüne rağmen mutlakla bağını yitirmez.
İtiraf, Batı düşüncesinin kalbinde tüm gerilimleriyle yer edinmiştir. İtiraflar bir düşünce, düşünceler ise birer iti¬raftır. Augustinus'un Tanrı'ya yakarışlarında, hep var ol¬mak isteyen o küçük ve zavallı ?ben"in sesi duyulur. Rousseau mahrem dünyasında olabildiğince içten davranmak ister ve düşün-celerini itiraflarla geliştirir. Acaba kendimizi açarken, günahlarımızı itiraf ederken ne derece sami-miyiz? Neleri maharetle gizler, neleri dürüstçe itiraf ederiz? Kierkegaard'ın güzergâhında itiraflar koca bir ironiye dönü¬şecektir. Günah meselesi Batı romanının en önemli mal¬zemesi olmuştur, bu açıdan düşünüldüğünde Tolstoy ve Dostoyevski gibi yazarların eserleri birer canlı itirafnâmeler olarak karşımızda dururlar.
Mehmet Aydın, günah ve itiraf çemberinde büyük bir us¬talıkla düşünür ve yazarların ?iç ses"lerine kulak verir. Felsefe ve ilahiyat kitaplarında, romanlarda, günlüklerde, biyografilerde, hatıratlarda ve daha önemlisi şimdiye ka¬dar gözden kaçan birçok ayrıntıda ustaların ?itiraf"larını dinler. Hem Ba-tı'da hem de Batı dışı kültürlerde itirafın yerini sorgular. Ve tabii Türk düşüncesine yoğun gönder-melerle...