Akademisyen arkadaşım Esra Arsan Koca Bodrum’dan
Küçük İstanbul’a dönüşen ünlü yöremiz
hakkında yazdığı eğlenceli ve eleştirel
kitabın arka kapak yazısını yazmamı istedi-
ğinde internet sitelerine şöyle bir haber düştü:
Bodrum’a son üç günde 250.000 araç giriş
yaptı, ilçenin nüfusu 2 milyonu geçti. Birdenbire
2024 Haziran ayından 1960 sonlarının
Bodrum’una ışınlandım. Yani 68 kuşağının ilk
özgürlük alanı olan Bodrum’a. İlk öncülerimiz Mülkiye’den Oktay
Aktamur ve şimdi profesör olan Mehmet Ali Çiçekdağ’dı. Onlardan
bir sene sonra 69’da ben de Bodrum’daydım, radyo hafif müzik
programcısı İzzet Öz’le. MFÖ’yü hiç karıştırmayacağım. Memleketim
İzmir’den dibindeki Bodrum’a gitmek saatlerce sürmüştü. Yol iz
yoktu. Bir çay içmek için kendimi Raşit’in Kahvesi’ne zor atmıştım.
Zaten iki kahve vardı: biri Azmakbaşı diğeri Mendirek yakınında
Raşit’in Kahvesi. Hatırladığımca tek pansiyon olan Kocaoğlan’da beş
liraya kalmıştım. İlçenin tek lokantasının adı da Kırıkçatal’dı. 71’de
ise ilk kez o dönemde nüfusu 20.000 olan Bodrum’dan birkaç yüz
kişinin yaşadığı Gümüşlük Köyü’ne takılmıştım. Bodrum’dan Gümüşlük’e
günde bir jip giderdi, gece de dönerdik. Köylülerin tavukları
keçileri ile ayni jipte olmak bayağı renkliydi. Bizim ekipten
Bodrum’a giden ilk kadınlar ise hippi Lale Gürsel ve radyo programcısı
Duygu Baykal’dı. Oralarda epey gönül yakmışlardı. Bodrum’a
giden 68 kuşağından kız arkadaşlarımla konuşurken hepsi
mutlaka yakışıklı sandaletçi Ali Güven’den söz etmemi istediler.
Çünkü yerli yabancı sandalet yapmadığı güzel kadın kalmamıştı.
Gümüşlük’ün tek kahvesi olan Cumhur’un Yeri’nde buluşulurdu.
?imdi artık ne Gümüşlük’te ne Bodrum’da lüks arabalardan, görgüsüz
yeni zenginlerden bırakın eğlenmeyi yürüyecek yer yok. Hepimize
Bodrum’u tanıtan Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir Kabaağaçlı’ya
saygı ve sevgilerimle.
Tuğrul Eryılmaz