Fârâbî, henüz Arapça'ya yeni aktarılmış olan Aristoteles mantığını öncelikle tercüme ilim
yaftasından kurtararak onun kavramlarını Arapça terimlerle telif eden, bu ilmin
gerektirdiği düşünce yapısının temel unsurlarının İslâm Düşüncesi içerisine yerleşmesini
sağlayan, bunu yaparken de sözkonusu düşüncenin entelektüel formunu oluşturan dil ile
adım adım hesaplaşan bir mantıkçı konumundadır. O, ne kendinden önceki mantıkçılar
gibi sadece bir mütercimdir ne de kendinden sonrakiler gibi mantığın teknik ayrıntıları ile
uğraşan mantıkçı konumundadır. Aksine o, hem tercümeler yoluyla aktarılan klâsik
mantığın anlaşılmasını sağlayan şerh ve hâşiyeci, hem bu ilmin kendi özgün terimlerini
oluşturmak için dille hesaplaşan dilci, hem de bu ilmin öngördüğü düşünce formunu
Arapça'nın oluşturduğu düşünce yapısına yerleştiren ve bu bağlamda yeni bir kavram
çerçevesi oluşturan filozof durumundadır.