Orta Çağ’da “Kathar” ismi “saf, arınmış, pür, kusursuz, mükemmel” anlamlarında kullanılıyor. Ancak
Katharlar’ın yaşadıkları çağda bu isimle anılmadıkları biliniyor. Latinceden çevrilen kilise ve
engizisyon kaynaklarından edinilen bilgilere göz atıldığında, mahkeme sürecinde engizisyon
sorgucularının bu insanları “Mükemmel Heretikler” (Sapkınlar) olarak kayıtlara geçirdiklerini
görüyoruz. Yaşadıkları dönemde, bu isimle çağrılmış olabilirler.
Katharlar’la ilgili yapılan ilk çalışmalarda, konuya Hristiyanlık içerisinde ortaya çıkan teolojik bir
ayrılık olarak bakıldığı için etnik köklerinden daha çok, inanç anlayışlarının ayrıntıları üzerine
yoğunlaşılmış. Daha sonraları Kathar anlayışında sıklıkla rastlanılan Hristiyan inanç ve gelenekleri
dışındaki unsurlara dikkat çekilerek, inancın özünü şekillendiren kültür ve geleneklere daha fazla
ağırlık verilmiş. Fransa’ya dışarıdan taşınmış bir inanç olabileceği de varsayılarak, Hristiyanlığın ilk
ortaya çıkışı ve yayılmaya başlamasıyla oluşan teolojik farklılıkların yoğun olarak yaşanıldığı
coğrafyalardaki, inanç ve kültürlere yönelinmiş ve Katharlar’ın Avrupa'ya geldikleri coğrafyalar
hakkında elde edilen bilgiler Balkanlar’ı öne çıkarmıştır. Balkanlar’da, Bogomiller’e dönüşmeden
önce, Anadolu’dan sürgün edildikleri, inançlarındaki düalistliğin, Anadolu kökenli olduğu ve
Anadolu'dan Balkanlar’a taşındığı da bu dönemde öğrenilenler arasında.
Balkanlar’a VIII. yüzyıldan itibaren taşınmış inançların birçoğunun, Anadolu'dan taşındığı
bilinmektedir. Katharlar kendilerini her ne kadar Hristiyan doğmaları içinde tanımlamışlarsa da,
Hristiyanlık anlayışıyla örtüşmeyen ritüelleri bazı ayinlerinde açıkça görülmektedir. Kendilerini iyi
insan olma arayışı içinde tanımlayan Katharlar yaşamı, aydınlık ve karanlık arasındaki mücadele
olarak görmüşler. Gerçekte onlar, Orta Çağ karanlığının karşısına, inanç gerekçeleriyle dikilmiş ilk
aydınlardır. İnsanın, yaptığı zulmü, Tanrı adına acımasızca öne çıkardığı bir çağda, insanlık onurlarını,
acılarının önüne koyabilmiş ve yaşadıkları çağın kararlı direnişçileri olarak mücadele etmiş,
inançlarından vazgeçmektense ateşlerde sonlanmaya razı gelmişlerdir. Haksızlıklara karşı tavır almayı,
inançlarının gerçekliğine dönüştürmüşlerdir.