Yontulmuş mücevherdir hüzün
duru ve güzel, şiirin incisi gibi parlar.
Denir ki yağmur yüreğe benzedikçe ağlar
ve sarhoş uçuşuna arıların.
Göğsümdeki bu taş gittikçe hafifler
şiirde hüzün akşam gibiyse eğer.
Toplanır imgesinde baygın bir sürü kuş,
başlar göklerle demlenecek bir uçuş.
Bilinmez nedendir kuşların toplantısı,
karanlığın kızları gibi geceyi giyinmişler;
sanki onları da sarmış yüreğimin tasası.
Yaşamın ağır akan ırmağıyla işler
hüzün ki Doğuda artık sararmış bir resim,
bedelini şairler ödemiş, ölüsü herkesin.