Ne demişti Henry Ford? “Bir araya gelmek bir başlangıçtır. Bir arada bulunmak bir gelişmedir. Beraber çalışabilmek ise başarıdır.”

Eee, biz üç arkadaş bir araya geldik. Bu güzel başlangıç değil mi? Üstelik emekliyiz de, ayrıca yaş almışlığımız da var; buna rağmen haftanın belirli gün ve saatlerinde bir arada bulunabildik. Bu da az gelişme değil hani. Ve, ve, işte! Bu farklı gibi görünen, aslında birbirini tamamlayan çalışmayı yaptık. Bu başarı değil de nedir? Daha ne olsun.

Haa, bir de şu var: Bir bilimsel çalışmaya teşebbüs ettik. Suçumuz teşebbüs aşamasında kaldı. Dünyada Yaygın Sendromlar Türkiye Cumhuriyeti’ne Uğradı Mı? (Durum Tespiti – Pilot Uygulaması) çalışmamız başarısız oldu. Ancak neden başarısız olduğumuzu tespit edebildik hiç olmazsa. Şöyle bir düşünürsek, bunun da bir başarı olduğunu anlarız. Belki böylesi daha iyi olmuştur. Çünkü biz, toplum olarak niçin, neden, nasıl bu hallere geldiğimizin farkında olamadık. Bu saatten sonra olsak ne yazar demeyelim. Daima umutlu olalım. Bakın biz yaş almış üç emekli arkadaş sinerji yaratma yolunda bir adım atabildik. Gençlerimiz de bu yola girse var ya…