Kabilenin avcılarından Umkuba, oğlu Okele’yi
yanına çağırarak ertesi gün birlikte çıkacakları
antilop
avını
ve
gerekçelerini
anlatmaya
başlamıştı.
“Canlıların beslenme alışkanlıklarını yansıtan
doğal bir düzen vardır,” dedi ona.
“Canlıların birbirleriyle beslenmelerine göre
oluşan zincire biz besin zinciri diyoruz. Doğadaki
bir canlı başka bir canlı ile beslenirken kendisi de
başka bir canlının besini oluyor bu durumda. Eğer
antilopları yiyen başka canlılar olmasa antiloplar
çok daha kalabalık olur, değil mi?”
“Evet.”
“O zaman bu çayırlar onları besleyebilir mi?”
“Hayır.”
“Sadece antiloplar beslenmiyor bu çayırlarda
oğlum. Biz de yaşamımızı bu çayırlar sayesinde
sürdürüyoruz. Diğer hayvanlar da. Biz de aç kalırız
bu çayırların dengesi bozulursa. İneklerimiz ot
bulamaz. O zaman ineğimiz de kalmaz.”
Okele babasının ne anlatmak istediğini anlamıştı.
“Doğada her şeyin bir anlamı var. Gereksiz olan bir
şey yok. Aslanlar ve timsahlar antilopları yemese
antiloplar çoğalır, tüm Masai Mara’yı silip
süpürürler. Başka canlıların beslenme şansı
kalmaz. Doğa Ana’nın bir dengesi var ve ona saygı
duymak gerekir.”