Daimonik Alan; gösterge, trajik, nihilizm, adlandırma, ironi, parodi, açmaz gibi farklı yerlere dağılmış noktalardan spiraller çizerek ilerleyen yollar oluşturuyor. Bu noktalardan çıkıp tekrar onlara dönerek çağın zihin durumuna ilişkin resmin parçalarını birbirine bağlamaya çalışıyor. Bugünün düşünme, görme, anlama, dile tutunma biçiminin; kanıksanmış umutsuzluğun, kafa karışıklığının görünür hâle getirildiği geniş bir zemini çatallanan, birbirinden ayrılan ya da birleşen yollar üzerinden katediyor. Dil, anlam, yazı ile değişmiş bilinç, adalet, sorumluluk, ölüm, iktidar ve sanat üzerine düşünmeyi gerektiren bu yollar Sokrates, Platon, Nietzsche, Derrida ile birlikte yürünüyor. Daimonik Alan, dil ile kurduğumuz ilişkiyi yeniden gözden geçirmemiz gerektiğini ve artık birer tuzak hâline gelmiş kimi kavramlarımızı başka biçimde bir kez daha düşünebileceğimize işaret ediyor.