Yaşadığımız toplumda ve şahit olduğumuz zamanda; vicdansızlık ve adaletsizlik
sıradanlaşıyorsa “Bana ne” diyebilir miyiz? Kötülük ve çirkinliği, hırsızlık ve
yolsuzluğu sadece eleştirip lanetleyerek bitirebilir miyiz? Peki, yanlışları başkasına
yıkıp sorunların sebebini hep dışarıda arayarak çözüm bulabilir miyiz?
Elbette hayır! Bugün insanlık kalben daralıyor, ruhen dağılıyor ve ahlaken
savruluyorsa, bu kötü gidişattaki payımızı sorgulamalıyız. Aksi halde zulme
sessizlik, cehalete müsamaha ve yanlışa tolerans önce inancımızı zehirleyecek,
ardından insani değerlerimizde dağılma ve toplumsal yapımızda kırılmalara yol
açacaktır.
Eğer şikâyetçi olduğumuz bu dağınıklığı düzeltmek istiyorsak; çözüme talip olmalı
ve
önce
kendimizle
yüzleşmeliyiz...