Gidişler geri dönüşler içindi ama geri
dönüldüğünde her şey aynı kalır mıydı?
Günler geçse, haftalar, aylar...
Kış bitse, mevsimlerden bahar olsa, bir mucize
gerçekleşse...
Asrın, Esila'ya dönse...
Esila için büyük hasret yalnız kaldığı o gece başladı
ve saatler, günler, haftalarca devam etti. Zamanını,
saksının içindeki solmuş bir bitki kadar mutsuz
geçirdi ve arkadaşlarının dahi kendisi için
yapabileceği bir şey kalmadı. Yağmurlar yağdı,
mevsimler değişti, çiçekler açtı ama Asrın olmayınca
Esila için her mevsim kış kaldı.
Ve günü geldiğinde o mucize gerçekleşti, bahar
oldu.
Fakat baharın gelişi fırtınaların kopmasına engel
olamadı.
Bazı aşklar bu fırtınaların üzerinden gelir, fırtınayla
başa çıkabilir, son bulmadan yoluna devam eder.
Onların aşkı da böyleydi.