Cumhuriyet döneminde girişilen Türkleştirme ve sekülerleştirme
politikalarına dayanan yeni kimlik inşası, devletin ideolojik ve baskı
aygıtları aracılığıyla gerçekleştirildi. Cumhuriyet devletinin bu amaçla
en fazla mesai harcadığı yerlerin başında Kürt coğrafyası geliyordu.
Ercan Çağlayan, bu kitapta, Diyarbakırın kuvvetli bir Türklük
merkezi haline getirilmesi için hazırlanan raporları, oluşturulan
kurumları, alınan önlemleri ve bunları tamamlayan güdümlü siyasal
temsil ve katılım yöntemlerini inceliyor.
Bir yandan Diyarbakırın etnik yapısını değiştirmek amacıyla iskân
ve zorunlu göç politikaları yürüten erken Cumhuriyet yönetimi, diğer
yandan Türk Ocağı, Halkevi, Halkodası gibi kurumlarla, umumi
müfettişlik, karakol, demiryolu ve zorunlu eğitimle, rejimin bölgede
güçlendirilmesi için önemli bir çaba sarf etti. Ercan Çağlayan, tek parti
dönemi boyunca yürütülen tedip (terbiye etmek), tenkil (sürmek),
temsil (asimile etmek) ve temdin (uygarlaştırma) misyonlarının hayata
geçirilişini incelerken, geçmişe ait izlerin silinmesini hedefleyen
asrîleştirme projesiyle bu politikalar arasındaki yakın ilişkiyi gözler
önüne seriyor.