Dostluk, kişiliğin önemli bir parçasıdır. Dostluk kavramı sevgi, saygı, yardımlaşma, paylaşma, fedakârlık, özveri, güven, hoşgörü gibi birtakım insanî değerleri içerir. Birbirileriyle dost olan insanlar arasındaki bağ, kan bağı değil yürek bağıdır. Bu önemli ve anlamlı duygunun insan yaşamının ilk dönemlerinden itibaren var olması ve karşılanması gerekir. Yapılan araştırmalar bebeklerde bile sosyal ilgilerin, etkileşimlerin olduğunu ortaya koymuştur. İnsan yaşamının devamı için fizikler ihtiyaçlann yanı sıra duygusal birtakım ihtiyaçlann da karşılanması.gerekir. Dostluk ya da arkadaşlık ihtiyacı da bunlardan biridir. Bu açıdan dostluk, çocuğun hem duygusal hem de sosyal gelişimi açısından zorunluluk arz eder.
Çocuğun ilk toplumsallaştığı yer, aile ortamıdır. Ancak dost ihtiyacı, çocuğun aile içerisinde karşılanamayan en önemli ihtiyaçlarından biridir. Çocuğun ailede başlayan toplumsallaşması, arkadaşlık ya da dostluk ilişkilerinde gelişerek devam eder. Çocuğun sağlıklı bir sosyal ve duygusal gelişimi açısından kısaca dostluk kavramı, dostluk kavramının psikolojik, sosyolojik ve felsefık temelleri ile dostluk ilişkileri ve sorunları üzerinde durmalıyız. İnsan doğası gereği konuşmak, sıkıntılannı paylaşmak ister. Onun için kendine dost arar. Dost bulmak için insanın kendisinin bir başkasına dost olabilecek konuma gelmesi gerekir. Zaten ondan sonra kendisinin dost aramasına gerek kalmayacaktır, farkında olmadan dostlar edinecektir.