Melekler Erkek Olur, Çiçeklerin Tanrısı, İyi Dilekler Ülkesi, Kalpten Parçalar ve Bir Eski Kocanın Öğleden Sonrası Hamdi Koçun ilk romanı.

Oyunun sonlarına doğruydu. Başım hafifçe öne düşmüş, gözlerim kısılı, yüzümde buruk bir gülümseme ama gülümseme, son anların azalan neşesi üzerinde düşünceye dalmıştım. Dün gibi hatırlıyorum. Artık hatırlama oyunu oynadığımız için. Solan kuruyan dökülen ufalanıp üflenip giden sümbül yapraklarını anlayışlı bir hüzünle düşünen ve artık yorulmaya başlamış biri kadar ilgi çekici ve yakındım, bu anlarda, ölüm kararı vermeye, kim bilir kaçıncı kez. Ama uzun sürmüyordu. Artık. Çok çok bir düş kadar. Anlar azalıyordu, azalan yakınlıkla. Artan tedirginlikle, ölümün eşiğinde.
Tehlike! Bırakma zamanı! Sonra kala kala tek bir an kalacaktı, dehşet anı.
Önünde, bekleyen, bomboş! Bir an. İçinden çıkılması imkânsız olacak bir.
Yiyip yutacak bir. An. Ne?