Selam! Ben Denye. Şu an yardıma ihtiyacım var. Hem de acilen. İnsanların bir
kısmı dünyadan göç ettiğinden beri her şey bir tuhaf gidiyor. Ben o zamanlar
henüz doğmamıştım ama büyük annem hep anlatırdı. Orasıyla burası aynı
değilmiş. Şu anda, kadınlara eşit haklar sunmayan bir ülkedeyim. 18 yaşındayım,
burslu bir üniversite öğrencisiyim.
Her şey şimdiye kadar yolunda gidiyordu. Derslerim de oldukça iyiydi. Ama
babam bizi terk ettiğinden beri annem zor zamanlar geçiriyor. Evimizin kirasını
ödemekte zorluk çekiyor. Evimiz üniversiteye biraz uzak olduğundan dolayı ben
yurtta kalıyorum. Kiracı kapıya dayanmış ve anneme bir teklif sunmuş. Kiracının
oğlu ile evlenirsem artık kira parası ödemeyecekmiş annem.
O 35 yaşında bir adam, bu bana hiç doğru gelmiyor. Ona bakınca da
korkuyorum.
İlk başlarda alışmakta zorluk çekmedim değil doğrusu. Bana karşı fazlasıyla
şiddet kullandı. Ama haklıydı. Yanlışı yapan bendim. Sofrayı zamanında
hazırlamayan bendim. Bulaşıkları yıkarken suyunu taşıran bendim. Tabağı kıran
bendim. Suçlu olan bendim!
Alıştım ama artık. Keşke hep öyle kalsaydı bile diyorum. Çünkü her şey daha da
kötüye gitti. Kadın nüfusunu azaltmak için bir katliam başladı. En azından öyle
dediler. Buna inanmıyorum bile! Aradıkları tek şey zevk. Bu artık yalnızca minik
yaralarla sınırlı değil. Yaşamaya uğraşmalıyım. Çünkü daha ölemem, olmaz! Bu
doğru değil! Artık yeter! Kadın olarak doğmak benim suçum değildi! Bunların
yaşanması benim suçum değildi! Kurtulmam gerekiyor.
Bana yardım etmen gerekiyor. Çünkü ben ölemem, daha değil...