Her şeyden önce yazmanın ve yazdığını paylaşmanın yürek istediğini belirtmek isterim. O yürek bana bezm-i elestte bahşedildi. Öyle ki onu dağlara yüklediler, taşıyamadı.

Hikâyeciliğin, kıssadan hisse çıkarmak gibi bir amacı olmadığını düşünenlerdenim. Yine aynı şekilde, hikâye adı altında anı parçaları satanların yazdıklarından da haz almam.

Ahbabım, yazdıklarında beni bulacaktır elbette; ancak o ben, ahbabıma ne kadar yakınsa, cevherimden o kadar uzaktır.

Yazmak...

Bir iştiyak olduğu kadar, bir ihtiyaç benim için... Şiir, ruhuma bir Tanrı bağışı olarak verildi, hikâyeyi de azmedip kutsal söz bahçesinden ben devşirdim. Bu sayede kendimden sonrakilere bir ses bırakabilmeyi hedefledim. Beni taşlayın ya da baş tacı edin; ancak bana kayıtsız kalmayın. Çünkü beni öldürürse, bu öldürür...