Ormanda başkalarıyla da aynı yolu paylaştığını hiç hesaba katmayan,
hatta önemsemeyen, tüm yollar sadece kendisine aitmiş gibi mutlu
mesut yürüyüş yapan bir ayı ve bu ayının başına gelen sıkıntıyı ele
alan, epey zekice yazılmış, mizah dolu bir hikaye!
Ayı, ormandaki en zeki hayvan olduğunu düşünürdü. Diğer
hayvanlara caka satmaya ise bayılırdı. Canı ne isterse onu yapar,
hiçbir şey hakkında ise endişelenmezdi!
Günlerden bir gün, ormanda koca geyikle karşılaştı ve yine
yapacağını yaptı! Koca geyikle karşı karşıya geldiği anda onunla
inatlaşmaya başladı. Ayı geyiğe kafa tutarak yolundan çekilmesini
istedi, kendince yol onun hakkıydı. Asla bir adım bile geri atmayı
düşünmedi. Tek bir hedef vardı kafasında; ileri, ileri ve daha ileri
gitmek… Ayı hep kendi yolunda! Diğer tüm hayvanlara hiçbir
öncelik tanımadan hatta saygı duymadan…
Sadece kendini düşünmenin sonunda oldu olanlar! Ayı, başını bir
derde soktu ve bu dertten kurtulmanın tek yolu, bugüne dek hiç
önemsemediği hayvanların dostluğuydu. Ah, ayı başını nasıl bir
derde sokmuştu! İşbirliği yapacak mıydı yoksa zor yoldan mı bu
kazadan ders çıkaracaktı?
Kendi ihtiyaçlarımız kadar başkalarının da ihtiyaçlarını önemseme,
birlikte yaşarken uyulması önemli olan toplumsal kurallar ve
yardımlaşmanın önemi hakkındaki bu hikaye; başkalarının alanına
saygı duyma ve dayanışmanın önemi konusunda tüm yetişkin ve
çocuklara harika bir model olacak.