“Çivili Sandıklar” hikâyesinin yazarı Fikret Ürgüp çivisiz ve sandıksız yaşamıştı ömrü boyunca. Nesi varsa ortadaydı. Açık seçik, sahici…Yaşarken de ölürken de… Şizofreni dünyasında yaşayanların kırılganlıklarında… Ahmet Hamdi Tanpınar´ın mektuplarında ve bakışlarında… Kışta… Portakalda… Lautreamont’da… Mina Urgan´ın gözyaşlarında… Behçet Necatigil´in odasında ve anlayışında… Özdemir Asaf´ın telaşında… Nerval´in ´Aurelia´sında… Sait Faik´in yaşama sevincinde ve daha çok yaşayabilmesinde… Asaf Halet Çelebi´nin rengarenk sakinliğine sızan münevverliğinde… Cahit Irgat’ın kardeşliğinde… “Karanlığın Günü”nde… Yeditepe’de… Sabahattin Eyüboğlu´nun kısa metrajlı övgüsünde… Ahmet Oktay’ın “Gizli Çekmece”sinde… Düşlerinde, düşüşlerinde, düşkünlüğünde, düşünürlüğünde… Nesi varsa ortadaydı. Açık seçik, sahici…