Kelimeler eskimez. İnsan eskir. Eskiyen insan kirlenir, tozlanır, rutubetlenir, yaşlanır. Hayatlar eskimez. Duygular eskimez. Fikir eskir. Eskiyen fikirler hükmetmek ister. Ondandır bütün mutsuzluk.
Bir geçmiş mi bırakırsın ardında, mazi mi?
Paramparça hayatların hep dimdik durduğunu iddia eden sahipleri için ağıt yakma zamanıdır. Gün gelecek unuttuğun için hatırlanacaksan senin de hükmün, cezan bellidir.
Ah zavallı çocuk! Dedem Beni Korkuttu Hikâyeleri diye başladığın macera büyüdükçe, değiştikçe nerelere geldi. Artık otelde yer yok, barmen içki vermiyor, herkes tuhaf tuhaf bakıyor sana ve son otobüs de kalktı.
Kâbus başlıyor gecenin ilerleyen saatlerinde. Bakalım şimdi seni kim nasıl öldürecek?
küçük İskender, romantizmin çağdışı taraflarında bir yaratığı hava almaya çıkartıyor bu kere. Şiirle beslenen o yaratık saldıracağı her şeye kendi adını verecek. Bulaşıcı bir hastalık gibi ilerleyecek hüzün veya içinizden biri belki de çıkıp...
Cümleler yarım kalıyorsa, kelimelerin mutlaka bir sırrı vardır.