Hayal kurmaya bile ambargo var yaşamımda. Yatağın ayakucuna oturup başımı iki elimin arasına alıyorum. Gözlerim odanın duvarlarını tarıyor. Bir duvarı Toros Dağları’nın, diğerini ise yaylalarının manzarasıyla kaplattım boydan boya. Gidemesem de o ruhu hissetmek yetsin istedim. Çobanım olmadıktan sonra yetmiyor ama. Tekrar uzanıyorum yatağa. Dizlerimi karnıma çekiyorum. Sanki bir ceninim. Ne çok isterdim öyle olmayı. Bu dünyaya yeniden gelmeyi. Sen güçlüsün imajını yüklenmeden büyümeyi. Hiçbir şeysiz ama çobanımla olmayı. Sevgi için yapamayacağım şey yok.