Mustafa Kemal Atatürk, 1919’da Anadolu’daki ulusal direniş hareketini başlattığında dünya çapında pek tanınan bir lider değildi. Ancak hükümetin Atatürk’ün kamusal imajını oluşturma ve koruma konusundaki çabaları, zamanla onu birçoklarının gözünde adeta insanüstü bir figüre dönüştürdü. Sinema, bu imajın oluşturulması ve yayılmasında önemli bir rol oynadı ve Atatürk’ün modern bir ulus-devlet inşa etme projesine katkı sağladı. Buna karşın, Atatürk’ün filmlerdeki görüntülerini ve bu görüntülerin erken Cumhuriyet Türkiyesi’nin siyasi ve kültürel hayatı üzerindeki etkilerini analiz eden neredeyse hiç araştırma yoktur. Beyazperdede Atatürk, daha önce incelenmemiş çeşitli film arşivlerindeki Atatürk görüntülerini gün yüzüne çıkararak, bu dönemde sinemanın önemli, fakat paradoksal rolünü gözler önüne seriyor. Enis Dinç, sinemanın Atatürk’ün ve yeni Türkiye’nin modern imajının dünyaya sunulmasındaki önemini vurgularken, aynı zamanda bu medya aracının bazı riskler de taşıdığını ortaya koyuyor. Kitap, nadir film görüntülerinin analizinin yanı sıra mektuplar, anılar, gazeteler, raporlar, bültenler ve üretim dosyaları gibi birincil kaynaklara dayanarak okurlara dönemin çok katmanlı bir anlatımını sunuyor.