Sevgili Sara,
Siz en saf günahların bile ulaşamayacağı kadar yükseklerdesiniz, zihnim ve ruhumda. Bugün ölmediğimiz için değil, bugünü yaşadığımız için şükretmeliyiz. Bu sözü sizi görene kadar hayatımın ayrılmaz parçası hâline getirdim. Fakat sabahları sizin varlığınıza şükrederek uyanmanın o saf ve günahtan arınmış hissini gözlerimde görmenizi o kadar arzuluyorum ki gün geçtikçe daha da imkânsız hâle geliyor günahsız yaşamak. Siz ruhumda kör olan bir kuşun uçmak istemesi, yoksulun sahip olduğu tek eşyasını umarsızca fırlatması gibisiniz. Bana olan her bakışınızı yakaladığımda sizin o utangaç masumluğunuzu gözlerime istemsizce sergilediğiniz için size sahip olmadığım cenneti borçlu olduğumu hissediyorum. Ve bir istisna yapıp, sizi koparmadan sevmek istiyorum. Bu his beni kahrediyor. Tanrı şahidim olsun ki bu his beni kahrediyor. Sevgilim, sözlerim gittikçe tükeniyor ve ben size hissettiklerimi açıklayamamaktan dolayı müthiş bir korku duyuyorum. Sizi hep o salıncakta kendi fotoğrafına bakan küçük kız olarak hatırlayacağım.