Her biri, bir ilham perisinin adını taşıyan Euterpe, Talia, Melpomene, Tersicore ve
Urania ile tanışın. Cecilia, annesi ve teyzeleriyle dolu bu evde, ev yapımı
makarnalarının aromasıyla; beş kadının hikâyeleri, çekişmeleri ve aşklarıyla birlikte
büyümüş.
Cecilia’nın teyzeleri artık yaşlı ve alzheimer hastası.
Euterpe Teyze, Brescia’daki çocukluk evlerinde geride kalan tek kişiydi. Ve şimdi o,
hayata veda etti. Kız kardeşlerin en büyüğü olan Euterpe arkasında bir görev bıraktı:
Cecilia, 1945’te henüz yeni doğmuş bir bebekken, ardında hiçbir iz bırakmadan
ortadan
kaybolan dayısı Lorenzo’yu bulmalıdır.
“Sevgili, Cecilia. Bana elli yıldan fazla acı çektiren ve sonunda bu hastalığa
yakalanmama neden olan bu karmaşık çileyi çözerken sana iyi eğlenceler. Lorenzo’yu
bulduğunuzda, ona yaşadığını hep bildiğimi söyleyin.”
Cecilia, hayatında ilk kez, sahip olduğunu hiç bilmediği dayısını aramak için evden
ayrılır. Ama yalnız değildir. İlkokuldan beri arkadaşı olan Giada yardım etmek için
oradadır. Yol boyunca tanıştığı yeni arkadaşları da öyle: Cömert bar sahibi ve kızı,arşivlerde çalışan genç bir adam, edebiyat tutkunu bir polis, hatta genç bir rahip ve
yaşlı bir rahibe. Cecilia eski kâğıtların, solmuş fotoğrafların ve bulanık hatıraların
arasında araştırmalarına başlar. Kendi anıları, ailesinin yaşadıkları ve hatta kasabanın
geçmişi tarafından yönlendirilen bir anılar şeridinde bir yolculuk olarak başlayan şey,
belleğin genellikle sildiği kötülüğe karşı bir savaşa dönüşür. Cecilia, ailesi ve şehrin
geçmişi hakkında pek çok şey keşfedecek ama hepsinden önemlisi asla unutmamanın
ne kadar önemli olduğunu öğrenecek.