Her insanın yaşadığı hayat kendine özgüdür, özeldir.
Mutluluklar, hüzünler, sevinçler, hayal kırıklıkları ve kızgınlıklar yaşamımızın
bir parçasıdır. Ben de bu duyguları sık sık yaşadım. Bu noktada yetiştirilme
tarzlarımızı ve ailenin önemini çok iyi anladım. Çocuklarımı yetiştirirken de
bunları göz önüne almaya çalıştım.
Bu yaşam hikâyesinin farkı ne derseniz, memleketimizde çok sık rastlanan
kan kusup kızılcık şerbeti içtim deme zihniyetinin olmayışı ve gerçeklerin
olabildiğince yansıtılmasıdır. Ayrıca hatalarla yüzleşmek, özür dilemek,
karşılaşılan güzelliklere de teşekkür etmek vardır.
İlişkilerdeki iletişim kopukluğu, o ilişkiyi girdaba sürükleyebiliyor. Konuşarak
pek çok sorunu çözebileceğimizi ne yazık ki biz çok geç de olsa öğrendik.
Sevgili okur; evliliğimde yıllar geçtikçe yoğunlaşan, onca zaman kimseyle
paylaşamadığım sorunlarımı yaşadığım süreç içinde kâğıtlara döktüm. 165
sayfadan itibaren de bu sorunlu süreci anlattığım yazıları seninle paylaşıp
dertleşmek istedim.
Bir gün bir yerlerde karşılaşabilmek umuduyla…