Minik bir adımın yaşamımızı tümüyle değiştirebileceği aklımıza gelir mi?
Yaşamın öngörülemezliğinde, İÇ’e, kendimize doğru atacağımız bir adımın bize
içsel özgürlük, öz güven ve zorlu zamanlarda gerekli olan cesareti sağlayacağına
inanır mıyız?
Hep dışa doğru koşmanın,
zorlu yaşam duraklarından kaçmaya çalışmanın aslında işe yaramadığını hepimiz
defalarca deneyimlemedik mi?
Kaçmaya çalışırken hep kendi içimize düştüğümüzü fark ettik mi peki?
Ve aslında kaçmanın mümkün olmadığını idrak ettik mi?
Daha fazla vakit kaybetmeden kendimizden kaçmak yerine,
İÇ’teki benle tanışıp dost olmaya ve bu yolculuğa beraberce devam etmeye ne
dersiniz?