İki küçük kız için söylenmiş bir söz. Aynı zamanda kızların anneleriyle dayanışmayı amaçlayan kuruluşun adı. Bir slogan mı, inanç mı? Yoksa umudun haykırışı mı?... Reykjavik te, Tungata 32 de doğan iki kız çocuğu. İzlandalı anne, Türkiyeli baba... Ve bir gün koparılışı çocukların anneden. Reykjavik-İstanbul-Divriği hattında bir kavga, bin bir çile. Yedi yıl ulusal hukukta, Altı yıl da Strasbour da süren hukuk mücadelesi. İki ülkenin gündemine oturan bir trajedinin bilinmeyen yönleri. Kampanyalar, bestelenen şarkılar, çekilen filmler, yazılan kitaplar; yalnız anlar, zor anlar, izlenimler.
Ve bir avukatın tanıklıkları, birleşti, kitap oldu...
Dileyelim ki, bir daha analar kızlar ayrılmaz, aileler parçalanmaz.