Dolmabahçe Sarayı, Süreyya Sineması, Akaretler, Ihlamur Kasrı, Selimiye Kışlası, Beyazıt Kulesi, Çırağan Sarayı, Kuleli, Tütün Deposu, Surp Pırgiç Hastanesi, Büyükada İskelesi ve daha niceleri. Osmanlı Modernleşmesi olarak da anılan ve bütün 19. Yüzyılı kapsayan, 20. Yüzyılın başlarına kadar devam eden Batılılaşma süreci, İstanbulun fiziksel çehresini değiştirdi. Başta Balyanlar olmak üzere, önce piyasadan yetişen, sonra Avrupa ülkelerindeki okulları bitiren ve son olarak da Sanayi-i Nefise Mektebinden mezun olan Ohannes Serveryan, Mıgırdiç Çarkyan, Bedros Nemtze, Mihran Azaryan, Hovsep Aznavur, Levon Güreğyan, Aram ve İsak Karakaş kardeşler, Keğam Kavafyan, Yetvart Terziyan, Andon ve Garabed Tülbentçiyan gibi Ermeni mimarlar bu değişimde büyük rol oynadılar.
Hasan Kuruyazıcının editörlüğünde, İstanbulun mimari zenginliğine katkıda bulunan Ermeni mimarları ve eserlerini tanıtmak amacıyla hazırlanan ve alanında bir ilk olan kitapta, Levent Çalıkoğlu, Edhem Eldem, Afife Batur, Alyson Wharton, Ahmet Ersoy, Elmon Hançer ve Lora Baytarın makaleleri yer alıyor.
2010 İstanbul Avrupa Kültür Başkenti etkinlikleri kapsamında Hrant Dink Vakfı tarafından yayımlanan Batılılaşan İstanbulun Ermeni Mimarları Türkçe ve İngilizce iki dilli olarak hazırlandı.