Sevgili Hastam,
Benim için sadece bir “karar anı” dediğiniz iki kelimenin üzerinde biraz daha durmak isterim. Sizin açınızdan bakılınca basite indirgenen, benim açımdan ise, öbür hastalara, ya yer bulamazsam, diye sabaha kadar acı çektiğim bir andı.
112 Acil Komuta Merkezi’ni sürekli rahatsız ettiğim, vicdanen rahatlamak için sabaha kadar ortalıkta dolanıp onlardan haber beklediğim upuzun bir andı. Ailelerinizin resimlerini başucunuza koyup iyileşmeniz için oradan medet ummayı bilecek kadar acılara alışkın bir tecrübe anıydı. Nöbet gecemi her yönüyle doğru, etik ve bütün hastalara eşit mesafede geçirmek için bunca yıllık deneyimimi gözden geçirip hatalarımdan doğru bilgi damıtmaya çalıştığım bir andı. Velhasıl o küçücük karar anı bu meslek için adanmış bir ömürdü.

Sevgiyle…
Öte âleme geçene de, direnmeyi seçip kalana da selam ederim…