“Bir mektup almak istiyordu, öyle çok istiyordu ki, adına yazılmış kalın bir zarfa dokunmayı, kantinde bir köşeye çekilerek o zarfın içindeki sık yazılı sayfaları çıkarmayı ve bütün sayfaları baştan aşağıya defalarca okumayı”…

Bir zamanlar yoksul köy çocuklarının bozkırın ortasında inanç ve emekle kurduğu, hasreti, idealleri, hayalleri, kavgayı, tutkuyu anlatan mektuplar… Cihan Aktaş, bu kez öğretmen olma idealiyle hayatın orta yerine fırlamış bir genç kızın, Aslı’nın gözünden, Türkiye’nin siyasal kutuplaşmalarla sarsılan yetmişli yıllarını ve savrulan hayatları anlatıyor. Kelimelerini ince duyarlılıklardan damıtan hikâyelerini hayatın ihmal edilmiş, yaşantıları yeteri kadar paylaşılmamış arka odalarında arayan, otuz yıl geç gelmiş bir mektuptur belki bize ulaşan.