“Yerimden Kalktım. Aynaya Doğru Ilerledim. Iki Hanımın Sessizce Beni Dikizlemelerine Aldırış Etmeden Baktım. Perişan Bir Haldeydim. Yüzüm Sapsarıydı. Gözlerim Kıpkırmızı. Kenarlarından Fırlayan Saçlarımı Toplamak Için Sapkamı Çıkarınca Söyle Parmaklarımla Bir Tarasam Elimde Kalacaklarını Sandım. Sapkamı Giyip Kenarlardan Fırlayan Saçları Içeriye Tıktım. Dışarı Çıktım. Vapur Kadıköy’den Kalkmış Geliyordu. Haydarpaşa Istasyonu’na Baktım. Kocaman Kapılarından Ötede Kırmızı Yeşil Fenerli, Demiryollu, Trenli, Yolculu, Meraklı, Düşünceli, Perişan, Yerini Bulmaya Çalışan Bir Alem Vardı. Her Gün Yüzlerce Tren Binlerce Hikâye Getiriyor, Binlerce Hikâye Alıp Gidiyordu.” “Hikâye Peşinde” Adlı Öyküden.