Birbirini takip eden, birbirini içeren, sırayı birbirine veren hikâyelerden oluşan bir roman, Atıf Bey ve Diğer Muhteremler.

1964 yılının Orta Anadolu’sundan insan resimleri; babasını, abisini öldüren idamlık bir çocuk, ilk kez ağır ceza savunması üstlenen bir avukat, kiminin hikâyesi idamlığın hikâyesine karışan tipler, cezaevi koşulları, kedilerin gözünden bizim büyük dünyamız. O dünyanın renkleri, birbirine dönüşen, birbirini anlatan aykırı kahramanlar.

Hüsnü Arkan’ın bu son romanı, okuru alt metinlerine çağıran, tamamlayabileceği boşluklar sunan, geçmişin izlerini, Ermeni meselesini, şiddeti, toplumsal çözülmeleri sorgulayan ironik bir metin.