Büyük bir Millet olduğumuzu kanıtlamak için elimizden ne geliyorsa eksiksiz yapıyoruz:

Kurtardığı vatanı parselledik.

Lozan'ı silip Sevr'i tanıdık.

Başarıyı bilmem kimin türbesi başındaki ağaca bağladığı çaputta gören bir gençlik yetiştirdik.

Demokrasiyi tramvaya çevirdik.

İnkârı gerçek, gerçeği inkar ettik.

Mustafa Kemâl'i doğduğuna, Atatürk'ü yaşadığına pişman ettik.

Başarısızlığımızın, yoksulluğumuzun, ezilmişliğimizin nedenini hep O'nun ölümsüz fikirlerinde aradık.

Ne yaptıysa, tersini yapmakla uygarlığın en önde gelen ülkesi olacağımız hayaline kapıldık.

O'na hem ihanet ederek hem de her 10 Kasım'da manevi varlığı önünde sap gibi durarak söz de bağlığımızı ifade ediyoruz sandık.

Atatürk'ü ne anladık, ne anlatabildik.

Yaptıklarını düşmanları takdir etti, bizler inkâr ettik.

Dünyanın dört bir yanında o saygıyla anılırken, bizler unutturmaya çalıştık.

Her sorunun çözümünü onu inkâr etmekte aradık.

Dün O'na sahip çıkmadık.

Bu gün inkâr ettik.

Yarın?

Düşünmek dahi istemiyorum.