Çağımızda sanat ve edebiyatta yaşanan sığlaşma, bayağılaşma ve çölleşmenin nedenleri, kaynakları nelerdir? Sanatta estetik nitelik, anlam, yücelik, gerçeklik duygusu değerini yitirdi mi? Estetikte her şey biçimden mi ibaret, içeriğin önemi kalmadı mı? Sıradan ve bayağı olanla nitelikli olan arasındaki ayrım oradan kalktı mı? Her şey sanat, herkes sanatçı olunca sanatın bir anlamı kalır mı? Bilgi ile cehaletin, bilgelik ile hödüklüğün farkı kalmadı mı? Etik, estetik ve bilim birbirinden tamamen bağımsız disiplinler midir? Yoksa aralarında toplumsal, insani idealler ve amaçlarla birbirlerini kuşullayan, zorunlu kılan bir bütünlük, tamamlayıcılık yok mu? Etiksiz bir estetikten sözedilebilir mi, ya da alçaklığın, pornonun, çürümenin estetiği olabilir mi? 150 yıllık aydınlanmacı, toplumcu ve ulusal sanat-edebiyat birikimimiz ve değerlerimiz son elli yıllık küreselci, postmodern yıkım ve ihanetle nasıl yok edildi? Bu büyük yıkıma,