İnsan ve tabiat defalarca müştereklik kurar fakat tabiat, insanın ahdinde sadık kalmaması sebebiyle bu müşterekliği kendi lehine bozar. Bunun karşısında tabiat, çocukla olan müşterekliğine zarar gelmesin, diye kılı kırk yarar. Zira çocuğun cömertliği ve tabiatın cömertliği kıyasıya bir yarışın içindedir. Dolayısıyla çocuğun böylesine bir cömertliği varken çocuğu okuma nöbetinin dışına itemeyiz. Mutlaka nöbete alışması için var gücümüzle çalışmalıyız. Aşkın öğretmeni için bunun zor olmadığını da cümle âlem bilir. ***** Tahammül şırahanesinde fikir ve çile kırıntılarının suyunu çıkararak, sabır imbiğinden süzüp talep edenlerin bitek yüreklerine dökmeyi ustalıkla yapandır aşkın öğretmeni. Aşk miğferini kafasına takarak, minik yüreklerde ilim inşasına gönüllü durup tahammülle değil, sabırla ilim mühendisliğini yapandır aşkın öğretmeni. Gönül işlerinin merkezine hakikati koyup makamı muhabbet olan ezginin içli içli icrasını yapan bir enstrüman gibidir aşkın öğretmeni. Mektebe adım atan talebesine okuma aşkı aşısını vurup, irfan bağışıklığı kazandırarak talebesinin ilim seyahatini sıhhatli bir şekilde tamamlamasını canı gönülden ister aşkın öğretmeni. Öğretmenlik görevine yeni başlayanlara yirmi yıllık bir mesafe katettirecek bu kitabın kıymetli okuyucularını ayrı ayrı en derin saygılarımla selamlıyorum. İbrahim Bektaş