Cunta lideri Kenan Evren´in "Asmayıp da besleyecek miyiz?" düsturunda, 1983 seçimlerinin parlamentosunu 12 Eylül´ün seri cinayet zincirine ortak etmenin ötesinde, o gün ve sonrasında pek tartışılmayan başka bir gerçek daha vardı... Cunta, "hain" damgasını vurarak hapishanelere doldurduğu binlerce insanı, tasnifliyordu: asılanlar ve "beslenenler".
Asılanların sayısı kısa sürede 50´ye ulaşmıştı.
Peki ya beslenenler?
"Asılmayıp beslenenler" kimlerdi?
Kaç kişiydiler?
Yaşları kaçtı?
Nasıl yaşamışlardı?
Ne yiyip ne içmişlerdi?
Madem ki ´hain´ diye damgalanmışlardı, o halde onlara reva görülen muamele neydi? Asılmamış olmaları, onları ölümden kurtarmış mıydı?
Bu kitaptaki tanıkların tüm bu sorulara verdiği yanıtlar; 12 Eylül döneminde cezaevlerinde işlenen insanlık suçlarının genel bir panoramasını ortaya koyarken, toplumsal hafızanın diri tutulmasına da destek sunuyor.
"Asılmayıp beslenenler", yağlı urganla değil ama; cezaevlerinde dayakla, işkenceyle, direnişle, açlıkla onar onar öldüler, sakat kaldılar.
Ömür boyu kendilerini bir gölge gibi takip eden hastalıklarıyla baş başa bırakıldılar.