Charles Morris'in "Aryan Güneş Efsaneleri" kitabı, Hint-Germen uluslarının güneş mitlerine dayanan dini inançlarını derinlemesine inceleyen önemli bir çalışmadır. Morris, bu mitlerin tüm Aryan ülkelerindeki dinlerin kökeni olduğunu savunarak, çarmıha gerilmiş Kurtarıcılara tapınmanın yaygınlığını ortaya koyuyor. Kitap, antik dönemden Orta Çağ'a kadar uzanan bir zaman diliminde, Pagan ve Hristiyan sembollerinin benzerliklerini vurguluyor. Paganlar ve Hristiyanlar arasındaki haç sembolü tartışmalarını ele alarak, bu sembolün tarihsel gelişimini açıklıyor. Hristiyan Kilisesi'nin Babaları, haç sembolünün sadece Hristiyanlığa özgü olmadığını savunurken, Pagan inançlarının da benzer figürlere taptığını belirtmişlerdir. Morris, Tertullian ve Minucius Felix gibi Hristiyan yazarların bu konuda yazdığı metinleri de analiz ediyor. Kitap, ayrıca İskender'in birliklerinin sancaklarındaki insan figürlerinden bahsederken, Justin Martyr ve Eusebius'un görüşlerine de yer veriyor. İsa'nın en eski temsillerinin bir kuzu olarak yapılmış olmasının altını çizerek, bu geleneğin nasıl değiştiğini ve çarmıha gerilmiş insan figürünün nasıl benimsendiğini açıklıyor. Morris'in çalışması, sadece kendi görüşlerini sunmakla kalmayıp, geniş bir literatürden yararlanarak konuyu derinlemesine araştırıyor. "Aryan Güneş Efsaneleri", antik dinler ve semboller üzerine araştırma yapmak isteyenler için zengin bir kaynak sunuyor. Morris'in titiz ve detaylı analizi, okuyuculara güneş mitlerinin dini inançlar üzerindeki etkisini anlama fırsatı veriyor. Bu kitap, tarihin derinliklerindeki dini sembollerin modern dünyaya nasıl yansıdığını keşfetmek isteyenler için vazgeçilmez bir eserdir.