Anlam katmanları yoğun, metinlerarası atıflarla örülü, kendini kolay ele vermeyen bir
yapıt Ars Moriendi: Anlatıcı-ben, okuru yıkmak, onu kaygının avuçlarına çekebilmek
için her yazıda kendini yeniden kuruyor adeta. Bir yazıya bir Çin kıssasının anlatıcısı
ile başlıyor; bir diğerini bir söylen kahramanına söylettiği sözlerle bitiriyor. Ve dile
yönelik özgün tasarruflarıyla, son dönemde epidemik bir hâl alan şiirsel teraneleri şiir
sanma hastalığına savaş açarak, bütün bu pespayeliğin karşısına ancak dil erbábının
anlayacağı, inceliklerle dolu bir üslupla çıkıyor. Kendine kaygılı bir ‘yeryüzü duruşu'
seçen, otobiyografik teferruatların köşelerinden sızan birçok insan, kaygı ile örülmüş
şiirler yazan birçok şair ve yazardan alıntılar/bahisler var Ars Moriendi'de. Kitabın
"Dasein İçin Kaygılık" başlığını taşıyan ilk yazısında alıntıladığı, Rilke'nin "Ben
Ölürsem"i ile Cem Yavuz yalnızca şiiri çevirmekle kalmıyor; bütün müzmin
kaygılıların hâlet-i ruhiyesini de tercüme etmiş oluyor...