'Unutmak', bu dünyadan olma ve dünyadan kopmanın bıçak sırtıdır, sırat köprüsüdür. Oyun, bu 'unutma' haline karşı çıkmakta, 'Gezi' sürecinde yaşananları hatırlatmakta... Birçok şeye birbirlerinden çok farklı bakan ve belki de bu yüzden birbirinden nefret eden sıradan insanların bir barın belki de kayıp bir katında 'bir olma' hikâyelerine tanık oluyoruz.
Birbirleriyle ilk tanıştıklarında kafalarında oluşturdukları kapitalist yavşak ile bohem yavşak kişiliklerini birbirine giydiren iki adamın dönüşümünü görüyoruz. Oyun bir tehlikeye işaret ediyor: Belleği aymazlıkla, duyarsızlıkla, dünyanın zamanıyla örtme tehlikesine... Çünkü o örtünün altında felç uykusu var, kış uykusunun çirkin kardeşi...