“Anmaların en güzeliyle an Rabbini. An ki gönlün huzurla dolsun. An ki yüreğin ferahlasın. An ki dilin bal, şeker, şerbeti bulsun. An ki arınasın, hafifleyesin. An ki hayatın anlam bulsun. An ki rotayı şaşıran endazen istikamet bulsun. Canlar cananını bulsun. Aklın sıkıntıdan, kaostan kargaşadan kurtulsun. An ki sisler buhar olup uçsun, ruhun arınsın, ziyalansın. An ki kalbin kıpır kıpır heyecanla çırpınsın bir kuş misali. Ölü kalbin dirilsin, gök kuşağının yedi rengiyle parlasın. Her tonunda Rabbini görsün, Onu bulsun, Onu söylesin. An ki anılasın.” “Hem de öyle bir anışla an ki, biri bitsin diğeri başlasın... Zikretmek sadece Allah Allah deyip tespih çekmek değil ki. Anın beni... Anda kal, O’nu düşün. Düşün ki güzelliğini gör. Gör ki, övülmeye en layık olanın O olduğunu bil. Yoruldunsa aç bir sayfa Kur’an oku, o da bir zikir. Sonra kapat kitabı, okuduğun ayetler üzerine düşün. İşte başka bir zikir. Oda mı bitti, aç odanın penceresinden bak dışarı. O’nu ara, bul gör, zikret. Çek doyasıya bir nefes ciğerlerine, şükret. İşte başka bir zikir.”