AKP muhafazakâr demokrat bir siyasal proje ile girdiği arenada bir dönemi
geride bıraktı. Bu süre içerisinde yapılan üç genel seçimden -her defasında
oyunu artırarak- galip çıktı. İktidarına karşı yöneltilen anti-demokratik
müdahale girişimlerinden kurtulmuş ve hatta bunları yargılayabilir
pozisyona geçmiş olması, AKP yönetici kadrolarının özgüvenini de
pekiştirdi. İktidar dönemi boyunca bırakın kendisine yönelmiş muhalefetin
güçlenmesini, kendi siyasal geleneğinin sınırlarının dışındaki sağ siyaseti
ve dolayısıyla merkez sağı kendisinden ibaret kıldı AKP. Partinin, siyaseti
nasıl algıladığını, nasıl uyguladığını ve gerçekte ne derece başarılı
olduğunu değerlendirebilmek için, Türkiye'deki siyaset geleneğini de analiz
çerçevesine dahil etmek gerekiyor.
Yüksel Taşkın, AKP Devri'nde bir araya getirilen yazılarında Türkiye'deki
sağ ve İslâmcı gelenek içinde bu siyasal partinin özgünlüğü meselesini
tartışırken, bir yandan da İslâmcılık düşüncesinin geçirdiği dönüşüme
odaklanıyor. Milli Görüş çizgisinden neo-liberal bir sağ muhafazakâr
partiye giden yolculuğun geçtiği aşamaları, partinin kendi gelenek ve
tarihiyle, küresel duruma verdiği yanıtlar arasındaki gerilimler üzerinden
anlamaya çalışıyor.
Kitabın son bölümünü oluşturan ve Ortadoğu genel bağlamı içinde Arap
Baharı dönemine odaklanan yazılar ise AKP devrine denk düşen, Arap
coğrafyasını ve İslâmcı siyasal hareketleri de etkileyen mücadeleleri Tunus,
Mısır ve İran üzerinden inceliyor. Bu bölümde ayaklanmaların nedenleri
ve muhtemel sonuçlarına odaklanmakla yetinilmiyor. Ortadoğu'nun
yeniden şekillenme sürecinde, İslâmcı hareketlerin toplumsal hayatta
karşılaştıkları meselelerle baş edebilme yetenek ve stratejileri de mercek
altına alınıyor. Elbette bu dinamikleri ortaya çıkaran sosyal doku ve
özellikler ihmal edilmeden..