İnsan, alet kullanmaya ve yapmaya başladıktan sonra, elinin becerisi ve beyni gelişti. Dayanışma ve ortaklaşa etkinlik içindeydi. Gözlemleri ve deneyimlerinden edindikleriyle öğrenmeye, sorgulamaya, araştırmaya ve bilinçli davranışlar göstermeye başladı.

Kölecilik insanı, doğaya ve kendi doğasına yabancılaştırdı. Zorla kölelik, günümüzde ücretli köleliğe dönüştü.

Binlerce yıldır akıl bilgiyle zenginleşirken, bir yandan da iş bölümü nedeniyle sınırlanıyordu. Çağımızda, aşırılaşmış iş bölümü tek yönlü teknik aklı daha da geliştirdi. Ama insan, yaşadığı dünyaya daha dar bir alandan bakmaya başladı. İnsanın El-beyin birlikteliğinin ayrışması ve teknolojinin sağladığı kolaylıklar, yeteneklerini daha da sınırlandırdı. Robotik karakter kazanmış seri ve sınırsız üretim, ilişkileri mekanikleştirdi. Bireyci fayda peşinde toplumsallığını yitirdi ve giderek yalnızlaştı. Düşünce, duygudan kopmaya; kendine ve çevreye yabancılaşan insan, tüketime koşullanmış, uygulamacı, robotik bir kimliğe bürünmeye başladı. Bu ortamda akıl kendi unsurlarını parçalayıp tüketerek hızla çöküşe geçti.