Geçmişten günümüze gelebilmiş, coğrafya ile bütünleşmiş, yöre ikliminin etkilerini en aza indirmek üzere tasarlanmış geleneksel konutlarımızın tümünü kültür hazinelerimiz olarak kabul edilmelidir. Bu kabulleniş içerisinde mutlaka sivil mimarimizin çizgileri sadece estetik açıdan değil ütün unsurları ve yöresel yaşantı biçimleri ile ortaya çıkacaktır. Biz, bunu kültür olarak tanımlıyoruz. Böylece, Anadolu Coğrafyasında, kültür ve yapı geleneği arasındaki sıkıca örülmüş olmaktadır. Bu ilişkide, özellikle, köklerini Orta Asyadan alan Osmanlı Döneminde klasikleşen, yapısal formları açısından değişmeden zenginleşmeyi bilen bir mimari çizginin elemanları olarak ortaya çıkacaktır. Bu çizgi okunduğu zaman ise Mimari Kimlik anlaşılmış / belirginleşmiş / keşfedilmiş demektir. Türk Evi yapı geleneği, çok değişik mimari akımlardan, ustalıklardan, yapı geleneklerinden hep iyi önlerini almış, formunu yitirmemiş, varlığını adet ve gelenekleri etrafında geliştirdiği formsal mekânlarla sürdürmeyi bilmiş Osmanlı mimarisini doğurmuştur. Türk Evi yapı geleneği iyi okunmalı ve çözümlenmeli Mimari Kimlik ile bütünleştirilmelidir. Yapı malzemeleri Mimari Kimliki etkileyen yapıya form ve biçimsel zenginlik katmada en önemli araç olan ve yöresel oluşumların temelini teşkil eden bir konumdadırlar. Böylece, Mimari Kimlikin oluşumunda büyük öneme sahiptirler.Malzeme incelemelerinde malzemelerin statik, geleneksel ve estetik özelliklerinin yanı sıra biyolojik özellikleri de dikkate alınmalıdır. Ancak bu yöntemle Yöresel ve geleneksel malzemelerin yaşam standartlarına olan tüm etkileri tam anlamı ile biline bilir. Gelenekselliği savunurken geçmişin kusurları olduğu gibi kabul edilmemelidir. Gerekli düzenlemeler ise geleneksellik kavramını zedelemeden mimari bilinç içerisinde çözümlenmelidir.