Fotoğraflar konuşur. Fotoğraflar dünü güne, günü geleceğe taşır. Onları saklamak gerek. Onları korumak gerek. Bakmasını bilmek gerek.
Siz hiç çöpe atılmış fotoğraflara rastladınız mı? Ya da yakılmalarına tanık oldunuz mu? Ya ağır ağır karararak yok olur geçmiş. Ya da bulaşır, kirlenir, solar, silinir... Nasıl yürek buran bir şeydir o... Ama olur. Oluyor. Nedeni açık: Biriktirilen ve üzerine titrenen onca anı, sahibi gidince anı olmaktan çıkar kalana... Benim anılarım, senin anıların değildir.
Çalınan an'lardan derlenen fotoğraflar, bir albüm oluşturmuşsa bir gün ve o albüm kitap halini almışsa bir yerlerde... Geleceğe, oradan da sonsuza taşınır her bir an, tek tek.
Bir an'ı sonsuza taşımak üzere, tek bir kareye odaklanan göz, baktığını gören, görmesini bilen, gördüğünün özünü sezen bir gözse... Sami'ninki gibi... Fotoğraflar yaşar. İzleyeni yaşamlara katar. Ve an'lar anı olmaktan çıkar. Bakmakla görmek arasındaki farkı bilenlere armağandır...
Sami Solmaz'ın Adalı portreleri yerleştirdiği fotoğraf albümü çıktı!