Birazdan” geçidi ve “yarın” caddesi, insanı “hiçbir şey” şatosuna götürür!
Kadirşinaslık (kıymet verme) öyle bir çiçektir ki ruhlarda devamlı bakılmak sayesinde
açabilir. Aralıksız vereceksin ki biraz mukabele göresin!
Kalbinde biraz zekâ olmayanlar hiç çekilmiyor ve zekâsında biraz kalp olmayanlar
hiç sevilmiyor.
Ölülerin gözlerini kapıyoruz. Yaşayanların gözlerini açmaya çalışmalı değil miyiz?
Başkalarını işitip dinlemekten kendimizi duymaya ne vaktimiz ne takatimiz kalıyor!
Kendi hakikatimizi bir başkası keşfedip bize sunamaz. Bütün hususiyet ve servetimizi
kendimiz bulmaya, bunlara ermeye -var olmak istiyorsak- biz çalışmalıyız.
Gözlerimiz bize görmek için verilmiştir. Vaktinde göremeyen gözler, sonra çok kere
ağlamaya mahkûm oluyor.